Waarom wil ik deze actie beginnen?
Ik ben van Somalische afkomst en ben in 1991 zelf op de vlucht gegaan voor de burgeroorlog.
Wij behoorden tot de eerste stroom vluchtelingen die in Dadaab toekwamen. Ik weet nog altijd heel goed hoe het voelde om een onschuldig kind te zijn dat niet wist wat er aan de hand was, waarom we moesten vluchten en waarom dat allemaal gebeurde. Als kind is het heel moeilijk om de situatie te begrijpen, waarom er geen toekomst voor je mogelijk is in je vaderland, de plek waar je toch al zo lang hebt gewoond.
Daar verder leven was onmogelijk; familie die in je aanwezigheid sterft, in volle angst wakker worden, je afvragen wanneer het jouw beurt is en waarom niemand je helpt.
Als ik naar de beelden kijk die nu in de verschillende media verschijnen, dan denk ik weer terug aan die tijd.
Die arme moeders zitten daar hulpeloos naar hun kinderen te kijken, ze zien ze één voor één sterven. De vaders zijn buiten hulp aan het zoeken en als ze uiteindelijk terug komen, zien ze hun vrouw die ontroostbaar is, omdat ze naast het dode lichaam van haar eigen kind zit.
Als ik kijk naar de foto’s van de kinderen, hun hopeloze, radeloze moeders en vaders, dan weet ik waarom ik deze actie wil beginnen.
Indien u meer informatie wenst omtrend mijn persoonlijke achtergrond, klikt u op een van onderstaande links.
Wij behoorden tot de eerste stroom vluchtelingen die in Dadaab toekwamen. Ik weet nog altijd heel goed hoe het voelde om een onschuldig kind te zijn dat niet wist wat er aan de hand was, waarom we moesten vluchten en waarom dat allemaal gebeurde. Als kind is het heel moeilijk om de situatie te begrijpen, waarom er geen toekomst voor je mogelijk is in je vaderland, de plek waar je toch al zo lang hebt gewoond.
Daar verder leven was onmogelijk; familie die in je aanwezigheid sterft, in volle angst wakker worden, je afvragen wanneer het jouw beurt is en waarom niemand je helpt.
Als ik naar de beelden kijk die nu in de verschillende media verschijnen, dan denk ik weer terug aan die tijd.
Die arme moeders zitten daar hulpeloos naar hun kinderen te kijken, ze zien ze één voor één sterven. De vaders zijn buiten hulp aan het zoeken en als ze uiteindelijk terug komen, zien ze hun vrouw die ontroostbaar is, omdat ze naast het dode lichaam van haar eigen kind zit.
Als ik kijk naar de foto’s van de kinderen, hun hopeloze, radeloze moeders en vaders, dan weet ik waarom ik deze actie wil beginnen.
Indien u meer informatie wenst omtrend mijn persoonlijke achtergrond, klikt u op een van onderstaande links.
| ayan_in_de_standaard.pdf |
| ayan_in_de_gazet_van_antwerpen.pdf |
Lees ook mijn boek: "Op zoek naar vaste grond"
